7 moich dziwnostek part 1.

Często dociera do mnie, że naprawdę jestem dziwna i jest we mnie coś niezrozumiałego. Dlatego, żeby uwierzyć w to, że jednak jestem normalna i nie powinno się mnie nigdzie wysyłać, postanowiłam stworzyć 'serię' na blogu dotyczącą dziwnostek. Chyba nie ma takiego słowa, ale dla mnie właśnie zaistniało ;D. Tak! Liczę na komentarze typu 'Mam tak samo' albo 'Ja też' bo inaczej stwierdzę, że chyba jest ze mną źle. Haha, nie no bez przesady, bo mimo wszystko lubię swoje dziwne odchyły, coś co nie wpisuje się w ramy normalności, bo dzięki temu moje życie jest ciekawe, a ja mam więcej powodów do śmiechu, nawet z samej siebie :).

Okej, to zobaczymy na jak bardzo dziwnego człowieka wyjdę :D.

#1 Gadam do siebie

I to nie tylko w sytuacji, kiedy coś mi nie wyjdzie, że można usłyszeć z ust małego krasnala (mnie) soczyste 'ku*wa!', ale w każdej innej sytuacji. Mówię do siebie na głos, co muszę spakować, co muszę zrobić, czasem nawet działam jak didaskalia, że mówię głośno co w danej chwili robię. Chociaż i tak najbardziej podoba mi się, kiedy jestem na zewnątrz i komentuję: "Jaka piękna pogoda", "Co za korek", "Fuck, autobus mi ucieka!", "Biegnę, biegnę", a wszystko to po moim jakimś monologu kończy się śmiechem, bo ludzie zaczynają na mnie dziwnie patrzeć. Dlatego staram się hamować wśród ludzi, żeby utrzymać pozory, że nie uciekłam z jakiegoś zakładu.

Czasem zastanawiam się, co mi to daje. Pamiętam, że w szkole zadania z matematyki zawsze robiłam na głos, każdą cyferkę, każdy znak i co robię, ale na sprawdzianach siedziałam cicho i też wychodziło. W sumie uwielbiam swoje wywody, w których ostateczne i tak dochodzę do tego, że nie wiem, czego tak jest haha. Ale ja to lubię, bo tak!

#2 Poczta i prywatność

Cecha, którą często widziała moja siostra i teraz już tak nie robi :D. Strasznie nie lubię i zalewa mnie krew, kiedy ktoś ogarnia coś, jako pierwszy przede mną. I tu nie chodzi mi o listy, bo to wiadomo, że jest naprawdę prywatne. Ale nawet, kiedy przychodziły do mnie kosmetyki i wiedziałam, co do mnie przyjdzie, bo sama je kupiłam, albo firma mi pisała, co dostanę, to paczki musiały czekać w stanie dziewiczym, aż ja ich nie otworzę. Nawet jeśli przychodziła paczka, w której jest coś dla mnie, coś dla mamy, coś dla siostry, to albo otwieramy razem, albo nic nie dostaniesz. Denerwuję mnie też czasem, kiedy przychodzą do mnie kartki z postcrossing'u i dzwoni do mnie mama i mi opowiada, jaka kartka, skąd, kto, co napisał i czyta, bo ja chciałam xD.

Sama nie wiem, skąd się to wzięło. Co prawda kiedyś byłam bardzo kontrolowana i mam tego dość, ale jakoś mam wrażenie, że jeśli coś jest zaadresowane do mnie to mam do tego pierwszeństwo, nawet jeśli by się tam znalazły puste koperty xD. To ma nawet związek z tym, co wyprawiałam w szkole. Podczas sprawdzianu, kartkówek czegokolwiek, jak nauczyciel chodził po klasie i zdarzyło się, że zaglądał mi w kartkę to momentalnie ją zakrywałam albo odwracałam haha.

#3 Liczę.. wszystko!

Uwielbiam matematykę, więc uwielbiam też liczby, ale za bardzo. Jestem w stanie kilka razy w tygodniu wysypać wszystko z portfela i przeliczyć, ile mam pieniędzy, zsumować z tym, co mam na koncie, odjąć jakiś nadchodzący wydatek i dodać znowu zbliżające się korki. Haha, a nawet nie jest tak, że wychodzą mi jakieś sumy, którymi mogłabym się poszczycić (szkoda ;<).

Ja liczę wszystko. Liczę ile mam kartek na ścianie, ile dni mi zostało do jakiegoś tam wydarzenia, ile lakierów do paznokci, błyszczyków, pomadek.. Wszystko, co da się zliczyć jest zliczone, taki remanent, tylko, że częstszy. A i bez sensu bo i tak nigdzie tego nie spisuję, więc lubię tylko tak przez chwile wiedzieć ile, czego mam.

#4 Ustalona kolejność
Nie jestem pedantką, ale mam takie swoje pewne schizy. Jak chodziłam jeszcze do szkoły to miałam ułożone książki, zeszyty w kolejności lekcji, od poniedziałku do piątku, tak samo też odrabiałam zadania. Nigdy nie robiłam tak, że te najtrudniejsze najpierw potem najlżejsze, nie. Ja robiłam po kolei zgodnie z planem zajęć. Tak samo odnośnie do zeszytów, jak każdy dzieciak podkreślałam tematy w szkole i miałam do tego wyznaczoną kolejność długopisów kolorowych i równowaga nie mogła być zachwiana! Do dziś pamiętam, jak kiedyś koleżanka chciała mnie wyręczyć i wzięła pierwszy lepszy długopis (oczywiście zły) i zaczęła podkreślać mi tematy, ohhh to było straszne xD.
Dalej utrzymuje się u mnie kolejność robienia zadań i kolejność kolorowych długopisów (ale już mniej na szczęście ;D). Ale mam za to ustaloną kolejność lakierów do paznokci w jakiej zawsze mają się znajdować i oczywiście kosmetyków do użycia. Mam wrażenie, że wtedy panuję nad sytuacją, co w sumie rzadko się zdarza haha. 

#5 Długopis
W tym punkcie wiem, że nie jestem jedyna, bo już rozmawiałam o tym z paroma osobami i wiem, że mają tak samo :D. Kiedy piszę jakimś długopisem to piszę nim dopóki się nie wypisze. Serio, jestem w stanie szukać pół godziny danego długopisu, bo nie mogę zacząć pisać kolejnym, póki tamtego nie skończę. Jeśli zacznę pisać już innym, bo nie mogę znaleźć przez pół dnia, to oczywiste jest, że idzie drugi w kolejce do wykończenia haha. No wiem, bezsensu :D.
Zawsze siostra się ze mnie śmieje, jak mnie prosi o długopis to się pytam Który?', a ona, że jakikolwiek, co dla mnie jest mega niezrozumiałe ;D.

#6 Cola vs. Fanta
Wiecie, że jestem coloholiczką, jestem uzależniona, uwielbiam ją, koniecznie w puszce i w domu przed komputerem sobie popijam. Ale kiedy idę już gdzieś do jakiegoś baru, pubu, pizzerii i akurat nie pije piwa (zdarza się!) to nie zamawiam coli, nie lubię. Wtedy zawsze przede mną ląduje pomarańczowa fanta lub sok bananowo-porzeczkowy (jeśli nie próbowaliście jeszcze to polecam!).

#7 Wyobrażenia vs. rzeczywistość
Uwielbiam marzyć, uwielbiam wyobrażać sobie swoją przyszłość, uwielbiam planować w głowie jak dokładnie będzie przebiegało spotkanie, jak chce zrobić komuś niespodziankę, albo, że w tym dniu robię to i to. Jak się łatwo można domyślić, często jest tak, że dzieję się coś takiego, że nie mogę wprowadzić w życie swoich planów. I to jest głupie, bo tak naprawdę to są tylko pierdoły, błahostki, które w sumie nic nie znaczą. Ale jeśli ja coś chcę, a ktoś zrobi coś bardzo nieświadomie, a zarazem niszczy mój niecny plan, i wiem, że chciał dobrze, to mnie i tak krew zalewa, bo nie jest tak jak chciałam. Często mojemu się lekko dostawało, bo np. ja chciałam go jakoś tam śmiesznie przywitać w drzwiach, a on jak na złość musiał wtedy wyjść po mnie i dupa blada hahaha.



Jako, że mam już weekend od wczoraj to pozwoliłam sobie się rozpisać. A co się będę :). No, a z Wami jak jest :D? Podzielcie się swoimi dziwnostkami ;).