Otoplastyka, czyli korekcja odstających uszu

Każdy z nas boryka się z jakimiś kompleksami; większymi, mniejszymi, dla innych niewidocznymi, czy nawet niepotrzebnymi, kompleks to problem głównie psychiczny, najcięższy do pozbycia się i do zaakceptowania. Staram się akceptować siebie, akceptować mankamenty i jakoś je polubić. Ale zawsze znajdzie się coś, czego nie jesteśmy w stanie polubić, a w moim przypadku są to odstające uszy. Jako dziecko latałam w kucykach i prawda jest taka, że nikt mi nigdy nic na temat moich uszu nie powiedział, nie byłam wyśmiewana czy przezywana Po prostu pewnego dnia jakoś zwróciłam większą uwagę na swoje uszy i stwierdziłam, że są odstające, no i się zaczęło. Wiem, że to jest tylko mój problem, koleżanki, które wiedzą (teraz to już wszyscy wiedzą) twierdzą że gdybym im nie powiedziała o tym to by nic nie zauważyły, ale taki już urok naszej psychiki.

Do pewnego momentu nie chodziłam w związanych włosach nawet po domu, krępowałam się przy najbliższych i nawet moje początki na siłowni skupiały się tylko na tak dobranej fryzurze, żeby nikt nie zauważył moich uszu. Na szczęście teraz mi to przeszło, ale tylko do pewnego stopnia, a kompleksu się nie pozbyłam. Aczkolwiek, istnieje coś takiego jak medycyna estetyczna, która jest dostępna i można z niej skorzystać w każdej chwili. Korekcja odstających uszu, czyli otoplastyka powstało już dawno, co mnie bardzo cieszy.

Jak to wygląda? Modeluje się chrząstki małżowiny usznej tak, żeby uszy przestały odstawać. W ciągu wielu lat technika ta była udoskonalana tak, żeby efekty były jak najlepsze i długotrwałe. Najpierw wycinało się część skóry z tylnej powierzchni ucha, a po naciągnięciu nakładano szwy, ale ze względu na sprężystość i elastyczność tamtego miejsca, w niektórych przypadkach ta technika nie działała długotrwale. Teraz są dwie ogólne techniki, jedna stosowana u dorosłych i jedna u dzieci. Dla każdego wybierana jest indywidualna metoda korekcji odstających uszu, których jest aż 200! Po zabiegu należy nosić jeszcze dodatkową opaskę chroniącą opatrunki przez jakieś 2 tygodnie.

Istnieją też sposoby nieinwazyjne, ale są one stosowane tylko w przypadku noworodków.
Czy operacja może się nie udać? Oczywiście, że tak, jak wszystko. Każdy zabieg niesie za sobą jakieś ryzyko, ale w przypadku otoplastyki jest ono niesamowicie niskie. Mi się wydaję, że jakiekolwiek komplikacje, czy nawet nawrót odstających uszu jest spowodowany niedoinformowaniem, złym dbaniem (jak np. nienoszenie opaski elastycznej po zabiegu) czy też wykonywanie zabiegu w nieprofesjonalnym miejscu za małe pieniądze. Ja uważam, że warto wydać sporo, bo jest to dosyć poważna sprawa, a wolę mieć pewność, że wszystko przebiegnie po mojej myśli. Poza tym, otoplastyka nie ma żadnego wpływu na słuch, także nie ma się co martwić.
Cena zabiegu korekty odstających uszu wynosi od 2000 do 7000 zł. Wszystko zależy od kliniki, metody oraz problemu, czyli jak bardzo uszy są odstające.

Ja jestem przekonana, że w przyszłości zafunduję sobie taki zabieg. Wiem, że niektórzy są przeciwko jakiekolwiek medycynie estetycznej, bo to operacja, bo powinno się akceptować siebie itd. Okej racja, ale skoro korekcja odstających uszu czy nosa jest taka zła, to dlaczego noszenie aparatu ortodontycznego już nie? I to i to ingeruje w nasz wygląd, pomaga nam zaakceptować siebie i poczuć się lepiej. Dla mnie komfort psychiczny jest ważniejszy, a ciągła świadomość w związanych włosach, że ktoś się na mnie patrzy jest po prostu uciążliwa. Dlatego dla mnie otoplastyka będzie zbawieniem i uwolnieniem się od największego kompleksu, a zarazem przepustką do większej samoakceptacji i fryzurowych możliwości.

A Wy co myślicie o medycynie estetycznej? Nie macie nic przeciwko czy jesteście całkowicie przeciwni? A może ktoś z Was poddał się zabiegowi otoplastyki?  Czy może z kolei odstające uszy to nie powinien być powód do kompleksów? Piszcie!